به گزارش تحریریه، پس از حادثه وحشتناک تصادف بهبهان پلیس اعلام کرد که در طی حادثه ایربگ هیچ‌کدام از خودروهای تولید داخل فعال نشده و این موضوع واکنش‌های شدیدی را با خود به همراه داشت.

حالا اما شنیده‌ها حاکی از آن است که ابعاد فاجعه مذکور بسیار بزرگتر بوده و گویا اصلا ایربگ تمامی خودروهای ایرانی پیش از تولید تست نشده و اصلا نمی‌توان به امنیت این قطعه در خودروهای داخلی اطمینان داشت.

به عبارت دیگر به نظر می‌رسد داشتن ایربگ در خودروهای تولید داخل بیشتر توهم امنیت را به سرنشینان منتقل می‌کند و در عمل این قطعه حتی یک‌بار نیز آزموده نشده است که بتوان در خصوص کارایی آن نظر داد. اما مساله مهمتر حمایت های عجیب و غریب برخی مسئولین از صنعت خودروسازی کشور است. 

ماه هاست مجلس سعی می کند با آزادسازی واردات خودرو انحصار ایجاد شده در این صنعت را شکسته و اجازه دهد با ورود خودروهای باکیفیت خارجی هم قیمت های نجومی خودرو در بازار شکسته شود و هم فضای بازار خودرو به مرور رقابتی شده تا شاید خودروسازان داخلی کمی به فکر بالا بردن کیفیت و کاهش قیمت محصولات خود بیافتند.

اما متاسفانه هستند افراد ذی نفوذی که همچون سدی در مقابل این حرکت خوب مجلس ایستاده و از ایجاد بازار رقابتی جلوگیری می کنند. جالب است که برخی از این افراد مدعی هستند در سال‌های گذشته در زمینه بدنه و قوه محرکه خودرو کارهای خوبی انجام شده است و اگر این اقدامات انجام نمی‌شد، شرکت‌های خارجی در همان دور اول تحریم‌ها علیه صنعت خودروسازی تولیدات ما را نابود می‌کردند.

حال کافی است تصاویر تصادفات جاده ای خصوصا حادثه غم انگیز بهبهان را مشاهده کنید تا به عمق پیشرفت در زمینه بدنه و قوای محرکه پی ببرید. خودروهایی که جز پاره آهنی چیزی از آنها باقی نمانده، به خوبی گویایی پیشرفت در زمینه بدنه است!

جالب اینجاست که آن افراد ذی نفوذ از طراحی، ساخت و تولید نیز دم می زنند و می گویند امروز خودروسازان باید موضوعات طراحی، ساخت و تولید را در دستور کار قرار دهند تا قطعه‌سازان نیز بتوانند در همین مسیر قرار گیرند؛ و در جای دیگر علت مخالفت خود با واردات را ارزبر بودن واردات خودرو اعلام می کنند.

این در حالی است که روزگاری یکی از خودروسازان محترم ما برای ایجاد دُم بر روی پژو 206 که ظاهر آن اصلا مناسب ایجاد دُم (صندوق) نبود، حدود 250 میلیون دلار هزینه کرد؛ که این هزینه هنگفت هیچ تاثیری در ارتقاع کیفیت و ایمنی خودرو نداشت. (نکته جالب این است که هزینه طراحی هر پلتفرم در دنیا بین 40 تا 60 میلیون دلار و به طور متوسط 50 میلیون دلار است یعنی خودروساز محترم هزینه ساخت 5 پلتفرم را به دُمدار کردن 206 اختصاص داد).

این افراد ذی نفوذ دائم از حمایت از تولید ملی دَم می زنند ولی نمی گویند که مردم مظلوم ایران تا کجا باید هزینه این حمایت اجباری را پرداخت کنند. مردمی که با هزاران مشکل مالی و سدهای متعدد همچون قرعه کشی خودرو بالاخره صاحب خودروهایی می شوند که دست آخر در یک حادثه جاده ای حتی ایربگ آنها نیز نمی تواند به حفظ جان آنها کمک کند.

اکنون بنظر می رسد این افراد ذی نفوذ باید به افکار عمومی پاسخگو باشند که چرا اجازه رقابتی کردن بازار خودرو ایران را نداده و با انحصاری کردن موجبات چنین حوادث تلخی را فراهم کرده اند.

پایان/